textos para paleografía grega

8/17/2019 Textos para paleografía grega

1/10

Textos para paleografía grega. Páx. 1

I. TEXTOS PARA PAELOGRAFÍA GREGA

1. ILÍADA DE HOMERO

Canto I: comezo coa invocación á musa

µ ῆνιν ἄειδε θεὰ Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος οὐλομένην, ἣ μυρί᾽ Ἀχαιοῖς ἄλγε᾽ ἔθηκε, πολλὰς δ᾽ ἰφθίμους ψυχὰς Ἄϊδι προΐαψεν

ἡρώων, αὐτοὺς δὲ ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν οἰωνοῖσί τε πᾶσι, Διὸς δ᾽ ἐτελείετο βουλή, ἐξ οὗ δὴ τὰ πρῶτα διαστήτην ἐρίσαντε Ἀτρεΐδης τε ἄναξ ἀνδρῶν καὶ δῖος Ἀχιλλεύς.

Canto VI: Αndrómaca teme pola vida de Héctor e suplícalleque non vaia ao combate

Ἕκτορ ἀτὰρ σύ μοί ἐσσι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ ἠδὲ κασίγνητος, σὺ δέ μοι θαλερὸς παρακοίτης: ἀλλ᾽ ἄγε νῦν ἐλέαιρε καὶ αὐτοῦ μίμν᾽ ἐπὶ πύργῳ, µ ὴ παῖδ᾽ ὀρφανικὸν θήῃς χήρην τε γυναῖκα·

Canto XXII: Aquiles ultraxa o cadáver de Héctor, arrastrándoo arredor das murallas de Troia

ἦ ῥα, καὶ Ἕκτορα δῖον ἀεικέα μήδετο ἔργα. ἀμφοτέρων μετόπισθε ποδῶν τέτρηνε τένοντε ἐς σφυρὸν ἐκ πτέρνης, βοέους δ᾽ ἐξῆπτεν ἱμάντας, ἐκ δίφροιο δ᾽ ἔδησε, κάρη δ᾽ ἕλκεσθαι ἔασεν· ἐς δίφρον δ᾽ ἀναβὰς ἀνά τε κλυτὰ τεύχε᾽ ἀείρας μάστιξέν ῥ᾽ ἐλάαν, τὼ δ᾽ οὐκ ἀέκοντε πετέσθην. τοῦ δ᾽ ἦν ἑλκομένοιο κονίσαλος, ἀμφὶ δὲ χαῖται κυάνεαι πίτναντο, κάρη δ᾽ ἅπαν ἐν κονίῃσι κεῖτο πάρος χαρίεν: τότε δὲ Ζεὺς δυσμενέεσσι δῶκεν ἀεικίσσασθαι ἑῇ ἐν πατρίδι γαίῃ.

TITULUS Ἰλιάς Ὁμήρου

2. ODISEA DE HOMERO

Canto I invocación á musa

ἄνδρα μοι ἔννεπε, μοῦσα, πολύτροπον, ὃς μάλα πολλὰ πλάγχθη, ἐπεὶ Τροίης ἱερὸν πτολίεθρον ἔπερσεν·

πολλῶν δ᾽ ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα καὶ νόον ἔγνω, πολλὰ δ᾽ ὅ γ᾽ ἐν πόντῳ πάθεν ἄλγεα ὃν κατὰ θυμόν, ἀρνύμενος ἥν τε ψυχὴν καὶ νόστον ἑταίρων.


2/10


Canto XII: O canto das sereas tentando atraer a Odiseo

δεῦρ᾽ ἄγ᾽ ἰών, πολύαιν᾽ Ὀδυσεῦ, μέγα κῦδος Ἀχαιῶν, νῆα κατάστησον, ἵνα νωιτέρην ὄπ ἀκούσῃς. οὐ γάρ πώ τις τῇδε παρήλασε νηὶ μελαίνῃ, πρίν γ᾽ ἡμέων μελίγηρυν ἀπὸ στομάτων ὄπ᾽ ἀκοῦσαι, ἀλλ᾽ ὅ γε τερψάμενος νεῖται καὶ πλείονα εἰδώς.

Canto IX: Odiseo engana ao Cíclope dicíndolle que sechama “Ninguén”

Κύκλωψ, εἰρωτᾷς μ᾽ ὄνομα κλυτόν, αὐτὰρ ἐγώ τοι ἐξερέω: σὺ δέ μοι δὸς ξείνιον, ὥς περ ὑπέστης. Οὖτις ἐμοί γ᾽ ὄνομα: Οὖτιν δέ με κικλήσκουσι μήτηρ ἠδὲ πατὴρ ἠδ᾽ ἄλλοι πάντες ἑταῖροι.

TITULUSὈδύσσεια Ὁμήρου

3. POESÍA LÍRICA: ARQUÍLOCO

O poeta búrlase de si mesmo, que entregou o escudo na batalla en sinal de rendición, perosalvou a vida

ἀσπίδι μὲν Σαΐων τις ἀγάλλεται, ἣν παρὰ θάμνωι

ἔντος ἀμώμητον κάλλιπον οὐκ ἐθέλων, αὐτὸς δ᾽ ἐξέφυγον θανάτου τέλος. ἀσπὶς ἐκείνη

ἐρρέτω· ἐξαῦτις κτήσομαι οὐ κακίω.

TÍTULUS Ἐλεγεῖα , Ἀρχίλοχου

4. POESÍA LÍRICA SAFO DE LESBOS

Paréceme semellante aos deuses o home que fronte a ti senta...

φαίνεταί μοι κῆνος ἴσος θέοισιν ἔμμεν’ ὤνηρ, ὄττις ἐνάντιός τοι ἰσδάνει καὶ πλάσιον ἆδυ φωνεί -σας ὐπακούει

καὶ γελαίσας ἰμέροεν, τό μ’ ἦ μὰν καρδίαν ἐν στήθεσιν ἐπτόαισεν ὠς γὰρ ἔς σ’ ἴδω βρόχε’, ὤς με φώναι -σ’ οὐδ’ ἒν ἔτ’ εἴκει,

ἀλλ’ ἄκαν μὲν γλῶσσα †ἔαγε†, λέπτον δ’ αὔτικα χρῷ πῦρ ὐπαδεδρόμηκεν,


3/10


ὀππάτεσσι δ’ οὐδ’ ἒν ὄρημμ’, ἐπιρρόμ-βεισι δ’ ἄκουαι,

κὰδ δέ μ’ ἴδρως ψῦχρος ἔχει, τρόμος δὲ παῖσαν ἄγρει, χλωροτέρα δὲ ποίας ἔμμι, τεθνάκην δ’ ὀλίγω ’πιδεύης φαίνομ’ ἔμ’ αὔτ[ᾳ.

ἀλλὰ πὰν τόλματον, ἐπεὶ †καὶ πένητα

O máis fermoso é o que unha ama

ο]ἰ μὲν ἰππήων στρότον οἰ δὲ πέσδων, οἰ δὲ νάων φαῖσ᾿ ἐπ[ὶ] γᾶν μέλαι[ν]αν ἔ]μμεναι κάλλιστον, ἔγω δὲ κῆν᾿ ὄτ-τω τις ἔραται·

Eros sacódeme como o vento que cae sobre as árbores no monte

῎Ερος δ’ ἐτίναξέ μοι φρένας, ὠς ἄνεμος κὰτ ὄρος δρύσιν ἐμπέτων.

Miña doce nai, non podo tecer, vencida polo desexo dun rapaz a causa da sutil Afrodita

γλύκηα μᾶτερ, οὔτοι δύναμαι κρέκην τὸν ἴστον, πόθῳ δάμεισα παῖδος βραδίναν δι’ Ἀφροδίταν.

Eros atorméntame de novo, doce besta amarga que se arrastra...

Ερος δηῦτέ μ’ ὀ λυσιμέλης δόνει, γλυκύπικρον ἀμάχανον ὄρπετον.

Escóndese a lúa e as Pléiades, pasa a noite... e eu déitome soa

δέδυκε μὲν ἀ σελάννα καὶ Πληΐαδες, μέσαι δὲ

νύκτες, παρὰ δ’ ἔρχετ’ ὤρα, ἔγω δὲ μόνα κατεύδω.

Teño unha fermosa nena, miña querida Cleis, semellante ás flores de ouro...

ἔστι μοι κάλα πάις χρυσίοισι ἀνθέμοισιν ἐμφέρην ἔχοισα μόρφαν Κλέις ἀγαπάτα, ἀντὶ τᾶς ἔγωὐδε Λυδίαν παῖσαν οὐδ’ ἐράνναν

TITULUS

Μέλη Σαπφοῦς


4/10


5. TUCÍDIDES: HISTORIA DA GUERRA DO PELOPONESO

Discurso fúnebre de Pericles en honor aos mortos da guerra contra Esparta.

Definición de democracia

‘χρώμεθα γὰρ πολιτείᾳ οὐ ζηλούσῃ τοὺς τῶν πέλας νόμους, παράδειγμα δὲ μᾶλλον αὐτοὶ

ὄντες τισὶν ἢ μιμούμενοι ἑτέρους. καὶ ὄνομα μὲν διὰ τὸ μὴ ἐς ὀλίγους ἀλλ᾽ ἐς πλείονας οἰκεῖν

δημοκρατία κέκληται: μέτεστι δὲ κατὰ μὲν τοὺ ς νόμους πρὸς τὰ ἴδια διάφορα πᾶσι τὸ ἴσον,

κατὰ δὲ τὴν ἀξίωσιν, ὡς ἕκαστος ἔν τῳ εὐδοκιμεῖ, οὐκ ἀπὸ μέρους τὸ πλέον ἐς τὰ κοινὰ ἢ ἀπ᾽

ἀρετῆς προτιμᾶται, οὐδ᾽ αὖ κατὰ πενίαν, ἔχων γέ τι ἀγαθὸν δρᾶσαι τὴν πόλιν, ἀξιώματος

ἀφανείᾳ κεκώλυται.

Toda a terra é a tumba dos homes ilustres

ἀνδρῶν γὰρ ἐπιφανῶν πᾶσα γῆ τάφος, καὶ

οὐ στηλῶν μόνον ἐν τῇ οἰκείᾳ σημαίνει

ἐπιγραφή, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ μὴ προσηκούσῃ

ἄγραφος μνήμη παρ᾽ ἑκάστῳ τῆς γνώμης

µᾶλλον ἢ τοῦ ἔργου ἐνδιαιτᾶται.

TITULUS Ἱστοριῶν βίβλοι , Θουκυδίδου

6. SÓFOCLES:

EDIPO REI: Ο οráculo de Delfos revélalle a Edipo que matará a seu pai e casará coa súa nai

λάθρᾳ δὲ μητρὸς καὶ πατρὸς πορεύομαι Πυθώδε, καί μ᾽ ὁ Φοῖβος ὧν μὲν ἱκόμην ἄτιμον ἐξέπεμψεν, ἄλλα δ᾽ ἄθλια καὶ δεινὰ καὶ δύστηνα προύφηνεν λέγων, ὡς μητρὶ μὲν χρείη με μιχθῆναι, γένος δ᾽ ἄτλητον ἀνθρώποισι δηλώσοιμ᾽ ὁρᾶν, φονεὺς δ᾽ ἐσοίμην τοῦ φυτεύσαντος πατρός.

TITULUSΟἱδίπους τύραννος Σφοκολέους


5/10


ANTÍGONA: Non hai cousa máis formidable que o home.

πολλὰ τὰ δεινὰ κοὐδὲν ἀνθρώπου δεινότερον πέλει. τοῦτο καὶ πολιοῦ πέραν πόντου χειμερίῳ νότῳ χωρεῖ, περιβρυχίοισιν περῶν ὑπ᾽ οἴδμασιν. θεῶν τε τὰν ὑπερτάταν, Γᾶν ἄφθιτον, ἀκαμάταν, ἀποτρύεται ἰλλομένων ἀρότρων ἔτος εἰς ἔτος 340ἱππείῳ γένει πολεύων.

TITULUS Ἀντιγόνη Σφοκολέους 7. EURÍPIDES: MEDEA

A muller é o máis desgraciado de todos os seres.

πάντων δ᾽ ὅσ᾽ ἔστ᾽ ἔμψυχα καὶ γνώμην ἔχει γυναῖκές ἐσμεν ἀθλιώτατον φυτόν ἃς πρῶτα μὲν δεῖ χρημάτων ὑπερβολῇ πόσιν πρίασθαι, δεσπότην τε σώματος [λαβεῖν: κακοῦ γὰρ τοῦτ᾽ ἔτ᾽ ἄλγιον κακόν]. κἀν τῷδ᾽ ἀγὼν μέγιστος, ἢ κακὸν λαβεῖν

ἢ χρηστόν: οὐ γὰρ εὐκλεεῖς ἀπαλλαγαὶ γυναιξὶν οὐδ᾽ οἷόν τ᾽ ἀνήνασθαι πόσιν.

TITULUS Μήδεια Εὐριπίδου

8. PLATÓN: FEDÓN

Sócrates bebe a cicuta e os seus discípulos non poden conter o chanto

καὶ ἅμ᾽ εἰπὼν ταῦτα ἐπισχόμενος καὶ μάλα

εὐχερῶς καὶ εὐκόλως ἐξέπιεν. καὶ ἡμῶν οἱ

πολλοὶ τέως μὲν ἐπιεικῶς οἷοί τε ἦσαν

κατέχειν τὸ μὴ δακρύειν, ὡς δὲ εἴδομεν

πίνοντά τε καὶ πεπωκότα, οὐκέτι, ἀλλ᾽ ἐμοῦ

γε βίᾳ καὶ αὐτοῦ ἀστακτὶ ἐχώρει τὰ δάκρυα,

ὥστε ἐγκαλυψάμενος ἀπέκλαον ἐμαυτόν—οὐ γὰρ δὴ ἐκεῖνόν γε, ἀλλὰ τὴν ἐμαυτοῦ τύχην,

οἵου ἀνδρὸς

TITULUSΦαίδων Πλάτωνος


6/10


8. XENOFONTE

Comezo da Anábase, ascendencia de Ciro o Novo, príncipe persa que intentou destronar ao seuirmán Artaxerxes, ambos fillos de Darío II e Parisátides.

Δαρείου καὶ Παρυσάτιδος γίγν ονται παῖδες δύο, πρεσβύτερος μὲ ν Ἀρταξέρξης, νεώτερος δὲ

Κῦρος· ἐπεὶ δὲ ἠσθένει Δαρεῖος καὶ ὑπώπτευε τελευτὴν τοῦ βίου, ἐβούλετο τὼ παῖδε ἀμφοτέρωπαρεῖναι. ὁ μὲν οὖν πρεσβύτερος παρὼν ἐτύγχανε· Κῦρον δὲ μεταπέμπεται ἀπὸ τῆς ἀρχῆς ἧς αὐτὸνσατράπην ἐποίησ ε, καὶ στρατηγὸν δὲ αὐτὸν ἀπέδειξε πάντων ὅσοι ἐς Καστωλοῦ πεδίον

ἁθροίζονται. ἀναβαίνει οὖν ὁ Κῦρος λαβὼν Τισσαφέρνην ὡς φίλον, καὶ τῶν Ἑλλήνων ἔχων

ὁπλίτας ἀνέβη τριακοσίους, ἄρχοντα δὲ αὐτῶν Ξενίαν Παρράσιον.

TITULUSΚύρου ἀνάβασις , Ξενοφῶντος

Helénicas: Alcibíades, nomeado xefe supremo dos atenienses na illa de Samos, chega ao Pireo,pero non desembarca até comprobar se no porto hai partidarios seus.

Ἀλκιβιάδης δὲ πρὸς τὴν γῆν ὁρμισθεὶς ἀπέβαινε μὲν οὐκ εὐθύς, φοβούμενος τοὺς ἐχθρούς:

ἐπαναστὰς δὲ ἐπὶ τοῦ καταστρώματος ἐσκόπει τοὺς αὑτοῦ ἐπιτηδείους, εἰ παρείησαν.

Helénicas: a nave Paralos chega a Atenas coa nova da derrota ante Esparta, o temor apodérasedos atenienses.

ἐν δὲ ταῖς Ἀθήναις τῆς Παράλου ἀφικομένης νυκτὸς ἐλέγετο ἡ συμφορά, καὶ οἰμωγὴ ἐκ τοῦΠειραιῶς διὰ τῶν μακρῶν τειχῶν εἰς ἄστυ διῆκεν, ὁ ἕτερος τῷ ἑτέρῳ παραγγέλλων: ὥστ᾽

ἐκείνης τῆς νυκτὸς οὐδεὶς ἐκοιμήθη, οὐ μόνον τοὺς ἀπολωλότας πενθοῦντες, ἀλλὰ πολὺ

µᾶλλον ἔτι αὐτοὶ ἑαυτούς, πείσεσθαι νομίζοντες οἷα ἐποίησαν Μηλίους τε Λακεδαιμονίωνἀποίκους ὄντας, κρατήσαντες πολιορκίᾳ, καὶ Ἱστιαιέας καὶ Σκιωναίους καὶ Τορωναίους καὶ

Αἰγινήτας καὶ ἄλλους πολλοὺς τῶν Ἑλλήνων.

TITULUS Ἑλληνικά Ξενοφῶντος

10. LUCIANO: RELATOS VERÍDICOS

Viaxe á lua: os habitantes da lúa son só homes, que fan de esposas até os 25 anos e despois desaidade fan de esposos. Son os homes os que paren os fillos, quedando preñados da barriga daperna

ἃ δὲ ἐν τῷ μεταξὺ διατρίβων ἐν τῇ σελήνῃ κατενόησα καινὰ καὶ παράδοξα, ταῦτα βούλομαι

εἰπεῖν, πρῶτα μὲν τὸ μὴ ἐκ γυναικῶν γεννᾶσθαι αὐτούς, ἀλλ᾽ ἀπὸ τῶν ἀρρένων γάμοις γὰρ

τοῖς ἄρρεσι χρῶνται καὶ οὐδὲ ὄνομα γυναικὸς ὅλως ἴσασι. μέχρι μὲν οὖν πέντε καὶ εἴκοσι ἐτῶν

γαμεῖται ἕκαστος, ἀπὸ δὲ τούτων γαμεῖ αὐτός: κύουσι δὲ οὐκ ἐν τῇ νηδύϊ, ἀλλ᾽ ἐν ταῖς

γαστροκνημίαις:

TITULUS Ἀληθῆ διηγήματα Λουκιανοῦ


7/10


11. ESTRABÓN, XEOGRAFÍA III, 3, 7

3. 3 Fronteiras da Lusitania e situación dos Galaicos

Τοῦ δὲ Τάγου τὰ πρὸς ἄρκτον ἡ Λυσιτανία ἐστὶ

µέγιστον τῶν Ἰβηρικῶν ἐθνῶν καὶ πλείστοις χρόνοιςὑπὸ Ῥωμαίων πολεμηθέν. περιέχει δὲ τῆς χώρας

ταύτης τὸ μὲν νότιον πλευρὸν ὁ Τάγος͵ τὸ δ᾽

ἑσπέριον καὶ τὸ ἀρκτικὸν ὁ ὠκεανός͵ τὸ δ᾽ ἑωθινὸν οἵ

τε Καρπητανοὶ καὶ οἱ Οὐέττωνες καὶ Οὐακκαῖοι καὶ

Καλλαϊκοί͵ τὰ γνώριμα ἔθνη· [...] ὑπεναντίως δὲ τὰ νῦν ἔνιοι καὶ τούτους Λυσιτανοὺς ὀνομάζουσιν.

ὅμοροι δ᾽ εἰσὶν ἐκ τοῦ πρὸς ἕω μέρους οἱ μὲν Καλλαϊκοὶ τῶι τῶν Ἀστούρων ἔθνει καὶ τοῖς

[Κελτ]ίβηρσιν͵ οἱ δ᾽ ἄλλοι τοῖς Κελτίβηρσι.

3.7. Descrición dos Galaicos, Ástures e Cántabros

Ἅπαντες δ᾽ οἱ ὄρειοι λιτοὶ ὑδροπόται χαμαιεῦναι βαθεῖαν κατακεχυμένοι τὴν κόμην γυναικῶν

δίκην· μιτρωσάμενοι δὲ τὰ μέτωπα μάχονται. [...]οἴνωι δὲ σπανίζονται͵ τὸν δὲ γινόμενον ταχὺ

ἀναλίσκουσι κατευωχούμενοι μετὰ τῶν συγγενῶν· ἀντ᾽ ἐλαίου δὲ βουτύρωι χρῶνται.

καθήμενοί τε δειπνοῦσι περὶ τοὺς τοίχους καθέδρας οἰκοδομητὰς ἔχοντες͵ προκάθηνται δὲ

καθ᾽ ἡλικίαν καὶ τιμήν· περιφορητὸν δὲ τὸ δεῖπνον. ξυλίνοις δὲ ἀγγείοις χρῶνται͵ καθάπερ

καὶ οἱ Κελτοί. καὶ παρὰ πότον ὀρχοῦνται πρὸς αὐλὸν καὶ σάλπιγγα χορεύοντες͵ ἀλλὰ καὶ

ἀναλλόμενοι [...] ἔστι δὲ τῶν ὀρείων ὁ βίος οὗτος͵ ὧνπερ ἔφην͵ λέγω δὲ τοὺς τὴν βόρειονπλευρὰν ἀφορίζοντας τῆς Ἰβηρίας͵ Καλλαϊκοὺς καὶ Ἄστουρας καὶ Καντάβρους μέχρι

Οὐασκώνων καὶ τῆς Πυρήνης· ὁμοειδεῖς γὰρ ἁπάντων οἱ βίοι.

4.4 Descrición dos ríos Letes (Limia) e do Benis, tamén chamado Minio e fermosura da paisaxena desembocadura deste último.

εἶτ᾽ ἄλλοι ποταμοὶ καὶ μετὰ τούτους ὁ τῆς Λήθης͵ ὃν τινὲς Λιμαίαν οἱ δὲ Βελιῶνα καλοῦσι· καὶ

οὗτος δ᾽ ἐκ Κελτιβήρων καὶ Οὐακκαίων ῥεῖ καὶ ὁ μετ᾽ αὐτὸν Βαῖνις (οἱ δὲ Μίνιον φασὶ) πολὺ

µέγιστος τῶν ἐν Λυσιτανίαι ποταμῶν ἐπὶ ὀκτακοσίους καὶ αὐτὸς ἀναπλεόμενος σταδίους.Ποσειδώνιος δὲ ἐκ Καντάβρων αὐτὸν ῥεῖν φησί· πρόκειται δὲ τῆς ἐκβολῆς αὐτοῦ νῆσος καὶ

χηλαὶ δύο ὅρμους ἔχουσαι. ἐπαινεῖν δ᾽ ἄξιον τὴν φύσιν͵ ὅτι τὰς ὄχθας ὑψηλὰς ἔχουσιν οἱ

ποταμοὶ καὶ ἱκανὰς δέχεσθαι τοῖς ῥείθροις τὴν θάλατταν πλημμυροῦσαν͵ ὥστε μὴὑπερχεῖσθαι μηδ᾽ ἐπιπολάζειν ἐν τοῖς πεδίοις.

4.18 Xinecocracia entre os Cántabros, unha forma de goberno non moi civilizada

τὰ δὲ τοιαῦτα ἧττον μὲν ἴσως πολιτικά͵ οὐ θηριώδη δέ͵ οἷον τὸ παρὰ τοῖς Καντάβροις τοὺς

ἄνδρας διδόναι ταῖς γυναιξὶ προῖκα [καὶ] τὸ τὰς θυγατέρας κληρονόμους ἀπολείπεσθαι τούς

τε ἀδελφοὺς ὑπὸ τούτων ἐκδίδοσθαι γυναιξίν· ἔχει γάρ τινα γυναικοκρατίαν· τοῦτο δ᾽ οὐ πάνυ

πολιτικόν

TITULUS

Γεωγραφικά, Βιβλίον γ’ Στράβωνος


8/10


II. AFORISMOS E TEXTOS BREVES GREGOS PARA PALEOGRAFÍA

Fonte: https://es.wikipedia.org/wiki/Anexo:Locuciones_griegas Máximas de Menandro: http://www.letsreadgreek.com/menander/monostichoi.htm

1. ἀγεωμέτρητος μηδεὶς εἰσίτω"Que non entre ninguén que non saiba xeometría”. Lema que,segundo fontes antigas, estaba gravado na entrada da Academia

de Platón

2. ἀνδρῶν γὰρ ἐπιφανῶν πᾶσα γῆ τάφος“Toda a terra é a tumba dos homes ilustres" Oración fúnebre de

Pericles en Tucídides, A guerra do Peloponeso 2.43.1

3. γηράσκω δ᾽ αἰεὶ πολλὰ διδασκόμενος.

“Envellezo aprendendo sempre moito. Atribuída ao ateniense Solón, un dos sete sabios de Grecia,acerca da aprendizaxe.

4. γνῶθι σεαυτόν. "Coñécete a ti mesmo" Máxima inscrita na entrada ao templo de Apolo en Delfos.

5. δέσποτα, μέμνεο τῶν Ἀθηναίων "Señor, acórdate dos atenienses."

Cando informaron ao rei persa Darío I de que los atenienses tomaran e incendiaran Sardes, seenfureceuse. Disparou unha frecha ao ceo, pedindo aos deuses que lle concedesen vingarse dos

atenienses. Ordenou, entón, a un dos seus servos que lle dixese

tres veces ao día esta frase, para recordar a vinganza dos

atenienses.

6. διπλοῦν ὁρῶσιν οἱ μαθόντες γράμματα. "Os que saben ler e escribir ven el dobre.",Atribuída a Pitágoras.

7. Δὶς παῖδες οἱ γέροντες.

Os vellos, dúas veces nenos Proverbio grego que aparece en varios autores, entre eles, Aristófanes, Nubes, 1417

8. δῶς μοι πᾶ στῶ καὶ τὰν γᾶν κινάσω "Dáme un punto de apoio e moverei a terra".Atribuída a Arquímedes.

9. ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα “Só sei que non sei nada” Sócrates, parafraseado por Platón nasúa Apoloxía de Sócrates.

10. Ἐν τῷ οἴνῳ καὶ ἐν τοῖς πασίν ἡ ἀλήθεια “No viño e nos nenos está a verdade”

https://es.wikipedia.org/wiki/Anexo:Locuciones_griegashttps://es.wikipedia.org/wiki/Anexo:Locuciones_griegashttps://es.wikipedia.org/wiki/Anexo:Locuciones_griegashttp://www.letsreadgreek.com/menander/monostichoi.htmhttp://www.letsreadgreek.com/menander/monostichoi.htmhttp://www.letsreadgreek.com/menander/monostichoi.htmhttp://www.letsreadgreek.com/menander/monostichoi.htmhttps://es.wikipedia.org/wiki/Anexo:Locuciones_griegas


9/10


11. εὕρηκα! “Atopeino” (Eureka!) Cando Arquímedes dispúñase a bañarse, decatouse de que el nivel delauga subía ao meterse dentro da bañeira, co que descubriu o chamado Principio de Arquímedes, é dicir, que o volume de auga que ascendía debía ser igual ao volume del corpo que se mergullaba nela. Deste xeitopodía medir o volume dos corpos irregulares con precisión, e resolver asío encargo que lle fixera o tirano de Siracusa Hierón II, descubrir se a coroa

que lle encargara a un ourive estaba feita de ouro puro (ao calcular a súadensidade partindo dunha masa xa coñecida, o ouro que o rei entregara).Púxose tan contento que saíu á rúa correndo espido e berrando “Eureka!".

12. ζῷον πολιτικόν ὁ ἄνθρωπος ἐστιν “O home é un animal político” Este adxectivo significa propiamente “social, membro dunha polis”Aristóteles, Política 1.

13. ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς "Ou con el ou sobre el" referíndose ao escudo, era a frase que as nais espartanas dicían aos seus

fillos, que en realidade quería dicir "O volves vitorioso, o morres e tráente sobre o teu escudo". Volver sen o escudo era sinal de rendición ou deserción. Plutarco, Moralia, 241

14. θάλαττα, θάλαττα. “O mar, O mar!“ O berro dos soldados mercenarios gregos que, comandados por

Xenofonte, participaron na Expedición dos 10.000 en axuda do

príncipe persa Ciro para destronar ao seu irmán Artaxerxes.

Segundo nos conta o propio Xenofonte na Anábase IV , 7, 24, o

exército veu o Mar Negro dende o monte Teques, en Trapezunta, no ano 401 a. C, despois de percorrer case 4.000 km en territoriopersa

15. καλλίστῃ "Para a máis fermosa". Inscrición da famosa Mazá da discordia, que se disputaban as deusas

Hera, Atenea e Afrodita no xuízo de Paris, que deu orixe a guerra deTroia.

16. κτῆμα ἐς ἀεί "Adquisición para sempre"Tucídides en referencia a súa propia obra, a Historia da Guerra do Peloponeso, considerando que aHistoria debería ser obxectiva, sen adornos míticos e servir de ensinaza para os homes.

17. μηδὲν ἄγαν. "Nada en exceso." Inscrición do templo de Apolo en Delfos que expresa importancia da moderación.

18. μολὼν λαβέ “Vén collelas!” a famosa resposta do rei Espartano Leónidas cando o reipersa Xerxes lle pediu que depuxese as armas na Batalla das Termópilas.


10/10


19. νενικήκαμεν. “Vencimos” Frase que, segundo a tradición pronunciou o heraldo ateniense Fidípides, antes de morrer por

esgotamento despois de correr 40 km, dende el campo de batalla preto de Maratón até Atenas paraanunciar la vitoria fronte a los persas na Batalla de Maratón (490 a. C.),

20. οἶνοψ πόντος "Mar de cor viño"Fermoso epíteto de Homero para o mar no momento do solpor.

21. Ὅν οἱ θεοὶ φιλοῦσιν ἀποθνήσκει νέος “A quen aman os deuses, morre novo”, atribuída a Menandro

22. πάντων χρημάτων μέτρον ἐστὶν ἄνθρωπος “O home é a medida de todas as cousas”, principio de Protágoras, no que fundamenta orelativismo.

23. πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστι Pólemos pántōn mèn patḗ r esti"La guerra es el padre de todo". Heráclito

24. ῥοδοδάκτυλος Ἠώς “A Aurora de dedos de rosa”." Fermoso epíteto frecuente nos poemas homéricos referida a Eos, a titánide do amencer, que abríaas portas del ceo para que Helios puidese conducir o seu carro polo ceo cada día.

25. σπεῦδε βραδέως "Bule a modo", como no latín Festina lente.

26. τὰ πάντα ῥεῖ καὶ οὐδὲν μένει. "Todo flúe, nada permanece." Atribuído a Heráclito.

27. τί ἐστιν τετράπουν καὶ δίπουν καὶ τρίπουν; "Que é o que anda a catro patas, logo a dous e logo a tres?.O famoso enigma de la Esfinxe de Tebas que Edipo resolveu contestando“O home”

28. χαλεπὰ τὰ καλά “O bo, difícil” Platón, República 4, 435c.

29. Ὤ ξεíν´, ´αγγέλλειν Λακεδαιμονíοις ´οτι τηδε κείμεθα τοîς κείνων ρήμασι πειθόμενοι.

«Estranxeiro, vai contar aos Lacedemonios que xacemos aquí por obedecermos as súas ordes.»Epitafio na honra dos espartanos caídos na batalla das Termópilas, composto polo poetaSimónides de Ceos, e recollido Historias de Heródoto.

textos para paleografía grega

Documents