cerkak

6
Awit Saka Hadiah Dening : wahyuni Fuk’adilah Ulangan semester ganjil wis tak lakoni kanthi tenanan. Aku saiki kelas VII SMP Negeri ning Kecamatanku Tarokan. Aku biasa diceluk Kiki ning kanca-kanca lan sapanunggalane. Aku nduwe adhik kelas 3 SD jenenge Dewi, dheweke sekolah ing cedhak omah. Bapakku kerja ing pabrik kutha. Ibukku dodolan sayur ning omah. Aku saben dina yen arep mangkat ing sekolah mesthi ngeterne adhikku dhisik marang sekolahane, amarga sakjalur. Aku karo adhikku ora tau akur, kaya kucing karo tikus sing gaweyane kerah bae. Dina iki dina sing tak enteni, amarga arep andum rapot. Rapotku karo rapote adhikku sing njupuk Ibukku amarga bapak isih kerja. Ibukku siap-siap budhal menyang sekolahane adhikku dhisik amarga undangane dhisik nggene adhikku. Aku melu Ibukku njupuk rapote adhikku dhisik sakdurunge njupuk rapotku. “Dhik, kowe semester iki oleh juwara ora?” pitakonku ning adhikku. “Wooh, ya mesthi oleh ta mbak, ngawur bae aku mesthi biji apik ya!” karo rada anyel ning aku. “Kowe oleh? Haha ora percaya aku dhik,” jawabku emoh kalah. “Wis ta mbak, dhik aja tukaran bae rapote durung diandum kok wis rame dewean ta, padha dunga bae ta men bijine apik kabeh kok malah tukaran,” Ibuk nengahi omonganku karo adhikku.

Upload: wahyuni-fukadilah

Post on 24-Jul-2015

35 views

Category:

Data & Analytics


8 download

TRANSCRIPT

Page 1: cerkak

Awit Saka HadiahDening : wahyuni Fuk’adilah

Ulangan semester ganjil wis tak lakoni kanthi tenanan. Aku saiki kelas VII SMP

Negeri ning Kecamatanku Tarokan. Aku biasa diceluk Kiki ning kanca-kanca lan

sapanunggalane. Aku nduwe adhik kelas 3 SD jenenge Dewi, dheweke sekolah ing cedhak

omah. Bapakku kerja ing pabrik kutha. Ibukku dodolan sayur ning omah. Aku saben dina

yen arep mangkat ing sekolah mesthi ngeterne adhikku dhisik marang sekolahane, amarga

sakjalur. Aku karo adhikku ora tau akur, kaya kucing karo tikus sing gaweyane kerah bae.

Dina iki dina sing tak enteni, amarga arep andum rapot. Rapotku karo rapote adhikku sing

njupuk Ibukku amarga bapak isih kerja. Ibukku siap-siap budhal menyang sekolahane

adhikku dhisik amarga undangane dhisik nggene adhikku. Aku melu Ibukku njupuk rapote

adhikku dhisik sakdurunge njupuk rapotku.

“Dhik, kowe semester iki oleh juwara ora?” pitakonku ning adhikku.

“Wooh, ya mesthi oleh ta mbak, ngawur bae aku mesthi biji apik ya!” karo rada

anyel ning aku.

“Kowe oleh? Haha ora percaya aku dhik,” jawabku emoh kalah.

“Wis ta mbak, dhik aja tukaran bae rapote durung diandum kok wis rame dewean ta,

padha dunga bae ta men bijine apik kabeh kok malah tukaran,” Ibuk nengahi omonganku

karo adhikku.

“Mbak sik loh buk sing marai dhisik!” karo anyel duding aku.

“Wis-wis dhik aja salah-salahan ya,” pituture ibuk karo ngelus pundhake adikku.

“Ha mboh wi buk adhik i,” jawabku anyel.

“Sssttttt gak pareng,” ibuk nengahi maneh. Ngenteni jenenge adhikku diceluk suwi

banget.

“Mbak, dhik yen oleh juwara siji Ibuk karo Bapak wis sepakat bakal menehi hadiah

amarga rekasamu, nanging hadiah iku wujude barang sing kok butuhke men ora mubadzir.”

“Inggih buk, muga-muga aku oleh juwara siji buk,” jawabku kanthi semangat. “Aku

iya ta mbak, buk aku ya bakal juwara siji ya,” sautane adhikku emoh kalah.

Page 2: cerkak

“Halah, buk yen ora oleh juwara siji piye buk?” pitakonku rada melas.

“Iya i ta buk?” adhikku melu-melu.

“Ngene-ngene nduk anakku, yen durung oleh juwara siji ya ora papa, nanging yen

isih oleh juwara siji, loro utawa telu isih oleh hadiah nduk. Luwih saka kuwi ya durung oleh,

mbak karo adhik kudu luwih sregep sinau ya, aja gampang putus asa sing luwih semangat

meneh,” pituture Ibuk.

Praupane adhiku wis bingung lan gugup kringet anyep wis turut ing praupane. Jane

aku kudu guyu nanging yen tak guyu mesthi bakalan tukaran terus diseneni Ibuk.

“Ngapa mbak? Sajake arep ngece aku,” omongane adhikku tansah anyel karo aku.

“Wes ana apa ta kok tukaran bae? Sautane ibuk.

“Buk aku kepengin niliki bijine adhik,” jawabku penasaran.

“Mengko bae yen wis tekan omah ditiliki bareng-bareng mbak,” jawabe ibuk karo

nyikep rapote adhik.

***

Sawise njupuk rapote adhikku, banjur njupuk rapotku. Aku, adhikku dibonceng

nganggo pit motor karo ibukku ning sekolahanku. Tekan sekolahan langsung ning kelasku.

Ibukku wis telat amarga njupuk rapote adhikku dhisik. Bu Guru ya wis mlebu ning kelas

gawa gebogan rapot. Banjur ngedumke rapot siji-siji urut presensi, nanging aku urutan

tengah. Biasane Bu Guru menehi weruh urutan sing juwara, nanging iki ndengareni ora

diwacakake.

“Buk aku deg-degan iki toh,” madulku ning Ibukku.

“Yes, mbak deg-degan,” adhikku karo nguyu.

“Sstt dhik mboten pareng ya,” jawabe ibuk karo nepuk pundhake adhikku.

“Kiki Nur Alfira,” Bu Guru nimbali jenengku.

Ibukku banjur maju ning ngarepan. Atiku rasane koyok bedhug ditabuh kringetku

wis kaya bar adus bae. Ibukku mundhur nemoni aku, banjur ngajak aku lan adhikku mulih.

Ibukku nuturi apa bae mengko olehe kudu ikhlas amarga iku wis asile rekasane. Aku lan

Page 3: cerkak

adikku wis penasaran banget karo bijine. Pengin ndang teka omah terus ndelok bijiku karo

bijine adhik.

Akhire tekan omah, aku lan adhikku wis gak sabar pengen ndelok bijine. Aku lan

adhikku ganti klambi banjur mangan sik. Rampung mangan aku karo adhikku kumpul ning

ngarep tipi. Ibukku pesen apa bae asil sing penting disyukuri, aja cilik atine.

“Nggih buk,” jawabku bareng karo adhik.

Bapak kondur saking kerjane.

“Assalamualaikum….”.

“Walaikum salam,” jawabku bareng karo aku, ibuk lan adhikku.

Kabeh padha salaman ning Bapak.

“Pak kene tumud, niki badhe niliki bijine bocah-bocah,” ajakane ibuk marang bapak.

Bapak melu lungguh karo aku, Ibuk lan adhik. Rapote adhikku dibukak Bapak karo Ibuk.

“Alhamdulillah…. Dhik bijine sampun sae,” ngomonge Bapak karo Ibuk ning

adhikku.

“Kene Bapak niliki Bapak,” sautane adhikku.

Bapak lan Ibuk ganti bukak rapotku “Alhamdulillah sae mbak bijine,” ngomonge

Bapak ibuk ning aku.

Aku adhikku deleng-delengan biji.

“Bijine adhik isih apik aku yes!” jawabku kathi seneng.

“Iki mbak hadiah e sing wis dijanjine Ibuk karo Bapak, sepatune sampeyan rusak

ta?” karo menehke sepatu anyar.

“Nuwun nggih buk, Bapak,” karo ngrangkul Bapak Ibuk. Atiku tansah bungah

banget amarga wis diparingi barang sing tak pengini lan tak butuhake.

***

Page 4: cerkak

“Yah.. mbak terus sing oleh hadiah aku ora tau,” karo membik-membik.

“Kene-kene dhik, ibuk mau wis matur ta yen apa wae asile disyukuri nduk,” karo

ngrangkul.

“Apa-apa mbak, mbak terus Ibuk Bapak luwih sayang mbak ketimbang aku!” karo

nangis.

“Ya Allah dhik aja kaya ngono lah, mbak oleh juwara ya amarga rekasane sinau

terus ora males-malesan, kowe sregepa sinau dhik,” kandhaku karo ngelus-ngelus rambute.

Bapak banjur njupuk hadiah kanggo adhikku.

“Iki nduk aja nangis maneh ya,” karo menehi hadiah e.

Hadiah e dibuka “Yee, oleh coklat 2,” adhikku ngelap iluhe.

“Nah ngono loh nduk ora pareng nangis ya nduk,” karo ngelap iluhe adhikku.

“Buk, Bapak, Mbak ngapunten nggih kula sampun egois,” sambi ngrangkul Ibuk,

Bapak lan aku.

“Iya nduk tak sepurani,” jawabe Ibuk.

“Saiki adhik kudu luwih semangat lan sregep sinau ya, men bisa ngluwihi bijine

mbak dhik,” Pituture Bapak ning adhikku.

“Umpama yen bingung nggarap tugas utawa durung jelas nyuwun warah mbak ya

dhik,” kandhaku ning adhikku.

“Iya mbak, Buk lan Bapak adhik tak sregep sinau meneh saiki,” karo semangat.

Sakwise kadadean iku, aku karo adhikku dadi akur ora kaya ndisik sing gaweyane

kerah kaya kucing karo tikus. Adhikku wis sregep takon-takon maring aku perkara tugas-

tugas utawa pambelajaran sing dheweke durung ngerti. Bapak uga ibuk seneng ngerti aku

akur karo adhikku.

Surakarta, 21 April 2015

Wahyuni Fuk’adilah

(Pendidikan Bahasa Jawa/ FKIP UNS)